It's thankful people who are happy
Blijf op de hoogte en volg Eveline
28 November 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Quote van de week: It’s not happy people who are thankful, it’s thankful people who are happy
Dag 85, dinsdag 19nov
We hebben vandaag, zoals gewoonlijk, weer gewerkt op iKhaya. Ik kan het elke keer wel weer zeggen, maar het is onderhand echt gewoon routine geworden. ’s Avonds hadden we wel iets nieuws. We hadden een paar weken geleden al bedacht dat we wel met z’n allen salsa wilden gaan dansen en vanavond was dan ook eindelijk de avond dat het ging gebeuren. Jaaa dames en heren, Eveline gaat salsa dansen, wie had dat ooit gedacht. Samen met Davey ben ik naar de stad gereden en we zouden Josephine daar zien. Josephine en Davey konden al salsa dansen, dus ik was echt de beginneling in ons gezelschap. Gelukkig was het een beginnersles, maaaaar de beginners waren al 4 weken geleden begonnen en wij waren maar even ingestroomd voor 1 lesje. Hoe dan ook, het was echt super leuk en ik had het ook al best snel onder de knie.
Dag 86, woensdag 20nov
Vandaag hadden we weer eens geen internet op werk, dus zijn we weer bij La Cuccina gaan werken. Dit vind ik altijd wel lekker, want ze hebben heeeerlijke verse sapjes hier en Davey is altijd weer blij met de ‘echte’ koffie ipv oploskoffie. ’s Avonds had ik weer een hockeywedstrijd en daarna ben ik opgehaald door Davey om gezellig bij onze eigen Duitser, Simon, te gaan braaien. Er waren een stuk of 15 mensen daar vanuit landen over de hele wereld, dus het was weer een vermakelijke avond. Er werd zelfs op de tafel gedanst. Dan kun je wle een beetje een indruk krijgen van hoe de avond eruit heeft gezien.
Dag 87, donderdag 21nov
En weer een dagje werken. Echt? Jaa echt, er wordt hier serieus gewerkt mensjes. Maar ’s avonds hebben we altijd wel weer iets leuks. Of het nou thuis zitten is met z’n drietjes of dat we daadwerkelijk iets gaan doen, gezellig is het altijd. Deze avond hadden we een screening van een documentaire. In deze documentaire werden er verschillende dansgroepen in heel Zuid-Afrika gevolgd en er werd op een hele mooie manier verteld (door de dansgroepen zelf) waarom zij dansten en wat dat met hun leven deed. Het komt erop neer dat ze er zelf voor kiezen om te gaan dansen om op deze manier te voorkomen dat ze slechte dingen gaan doen op straat. Het was echt heel ontroerend om te zien. Na de documentaire zijn Davey, Stijn en ik naar Jess gegaan, de vriendin van Simon. Daar hebben we wat gedronken met de vriendinnen van Jess en vervolgens zijn we naar Green Point gegaan om te stappen. Dit was een of andere fancy club waar we ruim een half uur in de rij hebben gestaan, maar het was het opzich wel waard. Het was super gezellig met z’n allen en het mooie was de kroeg al om 4uur dicht ging (jaaa dat is vroeg hier), dus we lagen redelijk op tijd in bed. Nadat we bij de mcDonalds nog wat te eten hadden gehaald en de leftovers aan een zwerver hadden gegeven. Jaaa, eefje geeft echt wel om haar medemens!
Dag 88, vrijdag 22nov
Jeetje, waar ik moet beginnen vandaag. Het was een ontzettend emotionele dag op iKhaya. Het was namelijk Graduation Day. De oudste kinderen van iKhaya zullen ons eind dit jaar verlaten en daarvoor werd er dus een graduation day georganiseerd. Iedereen moest mooi opgedoft naar iKhaya komen en dat was mooi geslaagd. Iedereen zag er prachtig uit. We werd door een paar mensen mooi gesproken en toen Neliswa(een van de leraren) moest spreken kon ze haar tranen niet meer binnenhouden. Nou was ik een beetje brakjes vandaag en als ik brakjes ben betekent dat dat ik ook wat emotioneler ben. Dus ik heb ook behoorlijk wat traantjes moeten wegpinken terwijl ik Neliswa probeerde te troosten en alle kinderen zag huilen. Alle grades hebben ook opgetreden voor grade 6 en als laatste ging grade 6 zelf nog optreden. Ze gingen en nummer ‘Lean on me’ zingen en 1 voor 1 druppelde er een kind af, omdat ze hun tranen niet meer binnen konden houden en zou hard moesten huilen. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat dit mij ook aan het huilen maakte. Ondanks het feit dat we hier nog niet zo lang zijn, ik heb toch echt al wel een band opgebouwd met de kinderen van iKhaya.
’s Avonds heb ik met Josephine wat gegeten in Observatory, wat wel fijn was na zo’n ontzettend emotionele dag.
Dag 89, zaterdag 23nov
De dag van de avontuur is aangebroken. Eerst met de trein naar Fishhoek en vandaar lopen naar Muizenberg. Nou is de trein hier natuurlijk niet zomaar een trein. Het lijkt eigenlijk meer op de metro, en het grappige is ook nog dat het ook de metro heet. Je kunt 3e klasse reizen, maar ook 1e klasse. Nou vonden Josephine en ik het juist leuk om met de 3e klasse te reizen, aangezien dat het echte avontuur is. Opgepropt tussen alle andere mensen 3 kwartier in de trein naar Fishhoek. Daar eenmaal aangekomen was het idee om naar Muizenberg te lopen. Dit zou ongeveer 10kilometer zijn. We liepen via False Bay, waar we uitgebreid gelunched hebben en vandaag zijn we langs het water doorgelopen naar Muizenberg. Dit was een prachtig pad pal naast het water.
We hebben over de prachtige stranden gelopen en veel mooie, maar ook bizarre dingen gezien. Je ziet overal zo het contrast tussen de rijken en de armen. Op het strand zie je alle armen braaien en een mooie dag hebben en op de achtergrond in de bergen zie je de belachelijk grote huizen waar de rijken in leven.
Dag 90, zondag 24nov
Dit was de ultieme chilldag. Eerst lekker uitgeslapen en daarna zijn we naar Llandudno strand gegaan. Davey moest zijn kater goed uitslapen en ik ben lekker bijgebruind. Stijn heeft met allemaal mensen gevoetbald, dus we hebben een heelrijke dag gehad. ’s Avonds hebben we gezellig met z’n drietjes thuis gebraaid en het was weer een ultieme afsluiting van de week.
Dag 91, maandag 25nov
Dit was geen bijzondere dag. We zijn wezen werken en ’s avonds heeft Davey een broodje ciabatta á la Ramon gemaakt. Jaaa, zo noemt hij het thuis, aangezien het broodje is verzonnen door een vriend van hem die Ramon heet. Dit broodje hebben we gegeten terwijl we de film ‘the Help’ keken.
Dag 92, dinsdag 26nov
Weer geen bijzondere dag. Gewoon weer gewerkt en ’s avonds was salsa. Ik ben deze keer niet gegaan, omdat ik er gewoon niet zoveel zin in had en best moe was. Davey is wel gegaan en heeft Stijn en mij dus alleen achtergelaten. Nouuuu, dat was geen probleem hoor. Wij hebben lekker een fles rode wijn opengetrokken en een super gezellige avond gehad!
Dag 93, woensdag 27nov
Vandaag ben ik heel Kaapstad doorgereden om stationary packs gedoneerd te krijgen. Maar alsof het in de sterren staat geschreven, er was weer iets mis met de auto. Hij maakte opeens een erg raar ratelend geluid en toen zag ik dat de motor zwaar oververhit was. Dus ben ik snel langs de kant gaan staan toen er zelfs wat rook vanonder de motorkap kwam. Geen keus dan het autoverhuur bedrijf te bellen dan maar en wachten. Het was toch wel fijn dat ik bij een kruising stond. Er staan daar altijd mannetjes spullen te verkopen en vandaag stond er iemand perziken te verkopen. Ik had onderhand toch wel honger, dus lekker een zak met 10 perziken gekocht voor 5rand. Jaaa, 10 perziken voor nog geen €0,50. Na een uur was er iemand voor de auto en er moest super veel water in om weer goed te lopen. Nadat dit geregeld was ben ik weer doorgegaan met mijn taak van de dag. Heb hele mooie routes gereden om bij bepaalde bedrijven te komen. Het was ook eigenlijk een perfecte dag, want waar ik ook reed, het uitzicht was echt prachtig. Zelfs toen ik terug naar huis reed en er een hop-on hop-off bus voor mij reed was het niet erg. Normaal ergeren we ons daar altijd aan, maar de dag was vandaag zo perfect dat het allemaal niet meer uitmaakte.
Dag 94, donderdag 28nov
Het plan was om vandaag vanuit huis te werken, maar om half11 viel de stroom opeens uit. Tsja, wat nu? Dan maar het huis schoonmaken, primitief met de hand wassen en op naar La Cuccina om te werken.
Vanavond moeten we dus maar eten bestellen en zullen we met zaklampen UNO gaan spelen. Ook een keer bijzonder natuurlijk. En morgen gaan we naar een festival genaamd Synergy! Dit gaat bruter dan bruut worden: bier, wijn, zon, camperen aan een meer en live muziek. Wat wil een mens nog meer?
Nou, ik moet nu naar huis, want we worden La Cuccina uitgegooid.
Heeeel veel liefs vanuit het prachtige, zonnige en warme Kaapstad!
P.S. Living life in the fast lane!
Dag 85, dinsdag 19nov
We hebben vandaag, zoals gewoonlijk, weer gewerkt op iKhaya. Ik kan het elke keer wel weer zeggen, maar het is onderhand echt gewoon routine geworden. ’s Avonds hadden we wel iets nieuws. We hadden een paar weken geleden al bedacht dat we wel met z’n allen salsa wilden gaan dansen en vanavond was dan ook eindelijk de avond dat het ging gebeuren. Jaaa dames en heren, Eveline gaat salsa dansen, wie had dat ooit gedacht. Samen met Davey ben ik naar de stad gereden en we zouden Josephine daar zien. Josephine en Davey konden al salsa dansen, dus ik was echt de beginneling in ons gezelschap. Gelukkig was het een beginnersles, maaaaar de beginners waren al 4 weken geleden begonnen en wij waren maar even ingestroomd voor 1 lesje. Hoe dan ook, het was echt super leuk en ik had het ook al best snel onder de knie.
Dag 86, woensdag 20nov
Vandaag hadden we weer eens geen internet op werk, dus zijn we weer bij La Cuccina gaan werken. Dit vind ik altijd wel lekker, want ze hebben heeeerlijke verse sapjes hier en Davey is altijd weer blij met de ‘echte’ koffie ipv oploskoffie. ’s Avonds had ik weer een hockeywedstrijd en daarna ben ik opgehaald door Davey om gezellig bij onze eigen Duitser, Simon, te gaan braaien. Er waren een stuk of 15 mensen daar vanuit landen over de hele wereld, dus het was weer een vermakelijke avond. Er werd zelfs op de tafel gedanst. Dan kun je wle een beetje een indruk krijgen van hoe de avond eruit heeft gezien.
Dag 87, donderdag 21nov
En weer een dagje werken. Echt? Jaa echt, er wordt hier serieus gewerkt mensjes. Maar ’s avonds hebben we altijd wel weer iets leuks. Of het nou thuis zitten is met z’n drietjes of dat we daadwerkelijk iets gaan doen, gezellig is het altijd. Deze avond hadden we een screening van een documentaire. In deze documentaire werden er verschillende dansgroepen in heel Zuid-Afrika gevolgd en er werd op een hele mooie manier verteld (door de dansgroepen zelf) waarom zij dansten en wat dat met hun leven deed. Het komt erop neer dat ze er zelf voor kiezen om te gaan dansen om op deze manier te voorkomen dat ze slechte dingen gaan doen op straat. Het was echt heel ontroerend om te zien. Na de documentaire zijn Davey, Stijn en ik naar Jess gegaan, de vriendin van Simon. Daar hebben we wat gedronken met de vriendinnen van Jess en vervolgens zijn we naar Green Point gegaan om te stappen. Dit was een of andere fancy club waar we ruim een half uur in de rij hebben gestaan, maar het was het opzich wel waard. Het was super gezellig met z’n allen en het mooie was de kroeg al om 4uur dicht ging (jaaa dat is vroeg hier), dus we lagen redelijk op tijd in bed. Nadat we bij de mcDonalds nog wat te eten hadden gehaald en de leftovers aan een zwerver hadden gegeven. Jaaa, eefje geeft echt wel om haar medemens!
Dag 88, vrijdag 22nov
Jeetje, waar ik moet beginnen vandaag. Het was een ontzettend emotionele dag op iKhaya. Het was namelijk Graduation Day. De oudste kinderen van iKhaya zullen ons eind dit jaar verlaten en daarvoor werd er dus een graduation day georganiseerd. Iedereen moest mooi opgedoft naar iKhaya komen en dat was mooi geslaagd. Iedereen zag er prachtig uit. We werd door een paar mensen mooi gesproken en toen Neliswa(een van de leraren) moest spreken kon ze haar tranen niet meer binnenhouden. Nou was ik een beetje brakjes vandaag en als ik brakjes ben betekent dat dat ik ook wat emotioneler ben. Dus ik heb ook behoorlijk wat traantjes moeten wegpinken terwijl ik Neliswa probeerde te troosten en alle kinderen zag huilen. Alle grades hebben ook opgetreden voor grade 6 en als laatste ging grade 6 zelf nog optreden. Ze gingen en nummer ‘Lean on me’ zingen en 1 voor 1 druppelde er een kind af, omdat ze hun tranen niet meer binnen konden houden en zou hard moesten huilen. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat dit mij ook aan het huilen maakte. Ondanks het feit dat we hier nog niet zo lang zijn, ik heb toch echt al wel een band opgebouwd met de kinderen van iKhaya.
’s Avonds heb ik met Josephine wat gegeten in Observatory, wat wel fijn was na zo’n ontzettend emotionele dag.
Dag 89, zaterdag 23nov
De dag van de avontuur is aangebroken. Eerst met de trein naar Fishhoek en vandaar lopen naar Muizenberg. Nou is de trein hier natuurlijk niet zomaar een trein. Het lijkt eigenlijk meer op de metro, en het grappige is ook nog dat het ook de metro heet. Je kunt 3e klasse reizen, maar ook 1e klasse. Nou vonden Josephine en ik het juist leuk om met de 3e klasse te reizen, aangezien dat het echte avontuur is. Opgepropt tussen alle andere mensen 3 kwartier in de trein naar Fishhoek. Daar eenmaal aangekomen was het idee om naar Muizenberg te lopen. Dit zou ongeveer 10kilometer zijn. We liepen via False Bay, waar we uitgebreid gelunched hebben en vandaag zijn we langs het water doorgelopen naar Muizenberg. Dit was een prachtig pad pal naast het water.
We hebben over de prachtige stranden gelopen en veel mooie, maar ook bizarre dingen gezien. Je ziet overal zo het contrast tussen de rijken en de armen. Op het strand zie je alle armen braaien en een mooie dag hebben en op de achtergrond in de bergen zie je de belachelijk grote huizen waar de rijken in leven.
Dag 90, zondag 24nov
Dit was de ultieme chilldag. Eerst lekker uitgeslapen en daarna zijn we naar Llandudno strand gegaan. Davey moest zijn kater goed uitslapen en ik ben lekker bijgebruind. Stijn heeft met allemaal mensen gevoetbald, dus we hebben een heelrijke dag gehad. ’s Avonds hebben we gezellig met z’n drietjes thuis gebraaid en het was weer een ultieme afsluiting van de week.
Dag 91, maandag 25nov
Dit was geen bijzondere dag. We zijn wezen werken en ’s avonds heeft Davey een broodje ciabatta á la Ramon gemaakt. Jaaa, zo noemt hij het thuis, aangezien het broodje is verzonnen door een vriend van hem die Ramon heet. Dit broodje hebben we gegeten terwijl we de film ‘the Help’ keken.
Dag 92, dinsdag 26nov
Weer geen bijzondere dag. Gewoon weer gewerkt en ’s avonds was salsa. Ik ben deze keer niet gegaan, omdat ik er gewoon niet zoveel zin in had en best moe was. Davey is wel gegaan en heeft Stijn en mij dus alleen achtergelaten. Nouuuu, dat was geen probleem hoor. Wij hebben lekker een fles rode wijn opengetrokken en een super gezellige avond gehad!
Dag 93, woensdag 27nov
Vandaag ben ik heel Kaapstad doorgereden om stationary packs gedoneerd te krijgen. Maar alsof het in de sterren staat geschreven, er was weer iets mis met de auto. Hij maakte opeens een erg raar ratelend geluid en toen zag ik dat de motor zwaar oververhit was. Dus ben ik snel langs de kant gaan staan toen er zelfs wat rook vanonder de motorkap kwam. Geen keus dan het autoverhuur bedrijf te bellen dan maar en wachten. Het was toch wel fijn dat ik bij een kruising stond. Er staan daar altijd mannetjes spullen te verkopen en vandaag stond er iemand perziken te verkopen. Ik had onderhand toch wel honger, dus lekker een zak met 10 perziken gekocht voor 5rand. Jaaa, 10 perziken voor nog geen €0,50. Na een uur was er iemand voor de auto en er moest super veel water in om weer goed te lopen. Nadat dit geregeld was ben ik weer doorgegaan met mijn taak van de dag. Heb hele mooie routes gereden om bij bepaalde bedrijven te komen. Het was ook eigenlijk een perfecte dag, want waar ik ook reed, het uitzicht was echt prachtig. Zelfs toen ik terug naar huis reed en er een hop-on hop-off bus voor mij reed was het niet erg. Normaal ergeren we ons daar altijd aan, maar de dag was vandaag zo perfect dat het allemaal niet meer uitmaakte.
Dag 94, donderdag 28nov
Het plan was om vandaag vanuit huis te werken, maar om half11 viel de stroom opeens uit. Tsja, wat nu? Dan maar het huis schoonmaken, primitief met de hand wassen en op naar La Cuccina om te werken.
Vanavond moeten we dus maar eten bestellen en zullen we met zaklampen UNO gaan spelen. Ook een keer bijzonder natuurlijk. En morgen gaan we naar een festival genaamd Synergy! Dit gaat bruter dan bruut worden: bier, wijn, zon, camperen aan een meer en live muziek. Wat wil een mens nog meer?
Nou, ik moet nu naar huis, want we worden La Cuccina uitgegooid.
Heeeel veel liefs vanuit het prachtige, zonnige en warme Kaapstad!
P.S. Living life in the fast lane!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
