Feesten, ontdekken, verbazing en het leven vieren
Blijf op de hoogte en volg Eveline
18 December 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Feesten, ontdekken, verbazing en vieren van het leven
Nou, waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, ik ben naar Synergy geweest! Man, wat was dat gaaf! Echt een super mooi festival!
Dag 95 - Dag 97 vrijdag 29nov - zondag 1dec
Om half9 reden we van huis weg opweg naar Obs, want daar zouden we twee meiden ophalen die met ons mee reden. Dit was een collega van Massi en een vriendin van haar. Het moment dat ze in de auto stapten had ik al een goede connectie met Kathi! Echt heel mooi. De route naar Synergy op zich was al onwijs mooi! En toen we er aankwamen stond er een rij van iets van een kilometer aan auto's. Nou lachen, achterop de auto zitten en beetje chillen met onze eigen muziek. Na een kwartiertje waren we bij de ingang en we mochten de auto parkeren. Met alle bagage als pakezels tillend, op naar een mooi kampeerplekkie! En die hadden we gevonden hoor! Met mooie hoge dennenbomen, alsof je in Zweden zit, om ons heen. We moesten nog extra plek vrijhouden voor mensen die Kathi kenden, dus we hadden van anderen zo'n mooi rood-wit lint geleend om ons gebiedje af te bakenen. Uiteindelijk hadden we een plek met in totaal 18mensen! Geweldig natuurlijk. Ontzettend gezellig en daar zijn we dan ook het hele weekend een beetje mee opgetrokken. Het hele weekend was gewoon 1 groot feest en dat hebben we maandag dan ook wel een beetje gevoeld in ons lichaam!
Dag 98, maandag 2dec
Vandaag was helaas wel weer gewoon een dag van werk. En niet zo’n beetje ook. Vanavond hadden we namelijk de board meeting en daar zou ik het strategische plan moeten presenteren. Toen ik aankwam op werk ben ik meteen naar Nicky gegaan, omdat wij samen eraan zouden gaan werken. Zij vertelde mij toen dat het misschien toch verstandiger was om het in het nieuwe schooljaar te gaan presenteren, omdat het nog niet goed genoeg was. En even voor de duidelijkheid, dit was niet omdat ik niet hard genoeg had gewerkt. Ik zou al meerdere keren met Nicky een meeting hebben om aan het strategisch plan te werken, maar dit is niet voor niets Afrika, het werd namelijk telkens vooruit geschoven. Anyway, om 18:00u ’s avonds hadden we de boardmeeting. Dit vond ik erg bijzonder. Normaal verwacht je van een board natuurlijk dat het best wel formeel is, maar dit was zoooo informeel. Gewoon precies zoals iKhaya zelf eigenlijk ook is. Heeerlijk! Uiteindelijk hebben we een werkdag gehad van 10u tot 21u. Daar mag ik ook wel eens credits voor hebben, aangezien veel mensen denken dat het hier een en al feest en vakantie is! Hahaha!
Dag 99, dinsdag 3dec
Weer een dagje werken, maar deze keer vanuit huis. ’s Avonds zijn Davey en ik weer gaan salsa dansen. Dit was weer ontzettend leuk, echt super van genoten. Na de salsa les was er zelfs nog een bachatta les. Voor degene die niet weten wat dat voor dans is, daar hebben we natuurlijk google en youtube voor!
Dag 100, woensdag 4dec
Dit was weer een bijzondere dag die goed gevuld was. ’s Ochtends hadden we een meeting met een vrouw genaamd Silje. Zij komt Noorwegen en heeft al een behoorlijk aantal jaren in Zuid-Afrika gewoond, waaronder ook in een township. Zij is ondertussen getrouwd (of verloofd) met een Zuid-Afrikaan. De reden dat zij in die township heeft gewoond is omdat zij daar haar thesis heeft geschreven. En dat is waar wij een meeting met haar over hadden. Zij heeft ons heel veel dingen verteld over haar kijk op de townships in Zuid-Afrika en de verschillen tussen de mensen en nog zo veel meer, te veel om op te noemen. ’s Avonds had ik mijn laatste hockeywedstrijd van het jaar, wat weer ontzettend leuk was. Het was een behoorlijk competitieve wedstrijd en daar gaat Eef natuurlijk ook goed mee om. Zoals papa wel weet kan ik mijn heupen altijd goed gebruiken! Hahaha! Maar ik ben tot twee keer toe op de grond gaan liggen van de pijn; eerst een bal net naast mijn scheenbeschermer, maar natuurlijk gewoon doorhockeyen na een paar koprollen gemaakt te hebben over het veld. En daarna bij een strafcorner ging de bal vol via mijn grote teen het goal in (ik was lijnstop). Na de wedstrijd (die we dus helaas verloren hadden) hebben we gezellig nog een drankje gedaan en daarna ben ik gaan douchen, want ik zou daarna meteen doorgaan naar Observatory, waar Stijn en Davey al waren. In Observatory hebben we gezellig wat gedronken en gepooled. Toen bedachten we dat we naar Long Street wilden gaan om nog eventjes door te feesten. Maar het zal weer eens een keer niet: Eef heeft de lampen van de auto aan laten staan en de accu is natuurlijk weer leeg. Jaaaaa hoor! Dit meen je niet. Eerst hebben we geprobeerd de auto zelf te starten door middel van de auto te duwen. En dan ook nog zo slim zijn om de auto de heuvel OP te sturen. Na dit met hulp van wat anderen geprobeerd te hebben gaven we het op en zijn we gaan rondvragen voor iemand die startkabels had. Nouu, na een tijdje hadden we iemand gevonden hoor. Dit was de eigenaar van een restaurant en hij was zo aardig om ons daarna zelfs nog een drankje aan te bieden. Wat natuurlijk best wel raar was, aangezien hij ONS geholpen had en niet andersom. Maar goed, daar hebben we nog even wat gedronken en toen zijn we gezellig naar Long Street gegaan.
Dag 101, donderdag 5dec
Vandaag konden we uitslapen, want we hoefden niet meer te werken op iKhaya. We hoefden alleen om 1uur er te zijn, om te overleggen met Nicky wat wij precies in de vakantie gaan doen. Want jaaaa, wij hebben tot 13januari vakantie! Woehoeee. Ik heb alleen wel een behoooorlijk grote takenlijst gekregen voor de vakantie, maar dat komt allemaal wel goed. Toen ik thuis kwam hoorde ik dat Lodewijk zijn bachelor heeft gehaald! Gefeliciteerd lootje, dat is natuurlijk feest thuis. Ik heb dan ook nog even met hem gesproken en ik heb zelfs oma even gesproken aan de telefoon! Mijn geluk kon niet meer op. ’s Avonds kwamen bij ons twee mensen uit de straat braaien, wat super gezellig was! :)
Dag 102, vrijdag 6dec
De staff fun day! Yeeeaaah buddy, schaatsen en bowlen. We zijn in het busje van iKhaya naar de plek gereden waar dit allebei mogelijk was. Eerste hebben we ruim een uur geschaatst, wat natuurlijk hilarisch was, aangezien de meesten niet konden schaatsten. Wij hebben hen, als nederlanders die zogenaamd allemaal professioneel schaatser zijn, dan wel een beetje geholpen. Daarna werd het tijd om te bowlen. Nouuu, daar ben ik toch zo ontzettend slecht in. Er waren meerdere die het voor de eerste keer deden en nog wist ik het voor elkaar te krijgen om de allerlaagste score van allemaal te krijgen. Helaaaaas. ’s Avonds had Nicky mij uitgenodigd om mee te gaan naar een mexicaans restaurant en daar margharita’s te drinken en lekker te eten. Samen met nog twee andere vriendinnen van haar hebben we een erg gezellige avond gehad.
Toen ik thuis kwam heb ik een vliegticket geboekt naar Durban. Ik vond het namelijk wel tijd om een keertje in mijn eentje, wat zeg je nou? Jaaaa in mijn eentje! weg te gaan. En daarvoor heb ik Durban uitgekozen.
Dag 103, zaterdag 7dec
Om 11uur had ik met Josephine in de stad afgesproken. We hebben daar lekker wat rondgelopen en heerlijk op de Green Market Square wat gelunched en daarna zou Joos naar een dansvoorstelling gaan met al haar studenten en zij vroeg of ik meeging, dus dat heb ik toen gedaan. Na de voorstelling hebben we heerlijk gegeten, voor het eerst in mijn leven heb ik Ethiopisch gegeten. Toen we weer terug naar de taxibusjes liepen zagen we dat de weg bij City Hall afgesloten was dus wij waren benieuwd wat daar aan de hand was. Het bleek dat er daarvoor de gelegenheid was om bloemen neer te leggen voor Nelson Mandela. Zodra we daar op het plein aankwamen voelde je gewoon iets veranderen in je hart. De sfeer die daar hangt is heel bijzonder, want het is natuurlijk bizar dat nu de vader van de natie, Tata Madiba, er niet meer is.
Dag 104, zondag 8dec
’s Ochtends was er op iKhaya een kerkdienst van de kerk van Nicky. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat hier nou precies was, dus daar ben ik naartoe gegaan. Het was best bijzonder, ook natuurlijk vanwege Nelson Mandela’s overlijden, maar überhaupt is het hier heel anders. Er is erg veel muziek en zang en God wordt op een zeer bijzondere manier aangesproken continu.
’s Middags was het tijd voor GOLDFISHHHHHH in Simmy Beach Club in Waterfront. Dit bleek ontzettend fancy te zijn, waar ik mij totaal niet op voorbereid had, maar ach, daar zet ik mij wel overheen. Het was uiteindelijk echt een super leuke avond en om 2:30u waren we thuis, wat betekende dat ik nog maar 4uur slaap zou hebben, aangezien ik morgen naar Durban vlieg!
Dag 105, Maandag 9dec
Om 9:35 ben ik naar Durban gevlogen. Stijn en Davey waren zo lief om mij naar het vliegveld te brengen om 7uur 's ochtends. Volgens mij hadden we wind mee, want we kwamen 20minuten eerder aan in Durban. Hop het vliegtuig uit en op zoek naar het openbaar vervoer, waar een airport shuttle zou zijn die onder andere langs de backpackers ging waar ik heen moest. En ja hoor, voor 80rand kon ik naar de backpackers. Eenmaal bij de backpackers werd ik naar de dormroom gebracht, waar ik gelukkig nog het onderste bed van een dubbelslaper kon uitkiezen. Daarna ben ik even gaan praten met een meisje dat hier ook net was aangekomen. Zij was op exchange geweest in Durban, maar was hier voor een paar dagen om wat vrienden te zien. Zij vroeg mij of ik 's avonds met haar mee wilde gaan drinken, aangezien zij al met wat vrienden had afgesproken. Dit heb ik even open laten staan, aangezien ik wel erg moe was.
Toen ik met de airport shuttle naar de backpackers reed zag ik dat we langs een tourism office reden, dus daar ben ik als eerste naartoe gegaan. Een hele enthousiaste meid vertelde mij van alles over wat er te doen was in Durban. Ik heb nog nooit iemand zo enthousiast zien praten over zijn/haar stad. Uiteindelijk wel wat wijzer geworden over wat ik echt wil doen. Ze vroeg uiteindelijk natuurlijk ook nog waar ik vandaan kwam (dat doet IEDEREEN hier in dit land:p). Anyway, na wat gepraat te hebben bleek het dat zij in Disney World een stage heeft gedaan, wat ik wel interessant vond, aangezien er behoorlijk wat mensen van mijn studie daar ook stage gaan lopen in januari.
Na een half uur ben ik daar vertrokken met een stapel vol met touristen informatie. Daarmee ben ik naar het strand gelopen, waar ik op de pier heb gezeten en alles een beetje heb doorgelezen. Eenmaal terug in het hostel besloot ik om sushi te gaan eten 50meter verderop van de backpackers. Aangezien Davey en Stijn geen sushi eten, was dit mijn ultieme kans. Ik heb dan ook volop genoten van de heerlijke sushi die werd geserveerd. Rond 21uur was ik weer terug in het hostel. Even gedouched en toen ik op bed ging liggen ben ik meteen knock out gegaan.
Dag 106, Dinsdag 10dec
Vandaag was mijn plan om naar uShaka, Marine World te gaan. Om 7:45 werd ik al wakker, wat eigenlijk prima uitkwam. Douchen, koffietje en op naar Cafe Jiran. Dit had ik in de Lonely Planet gelezen en zou een heel goed restaurant moeten zijn voor onder andere ontbijt. Dus na een half uur gelopen te hebben had ik het gevonden: Cafe Jiran. Hier heb ik heeeerlijk ontbeten. Een lekkere verse jus d'orange en een soort van wraps met scrambles eggs en gerookte zalm. Can life get any better? Op dat moment: I don't think so! Daarna heb ik een taxi gebeld om mij naar uShaka, Marine World te brengen. En zoals wel vaker, TIA (This Is Africa), want de weg was afgesloten, wat betekende dat ik alsnog een stuk moest lopen. Geen probleem natuurlijk, het bleek ook niet zo ver meer te zijn. In uShaka hadden ze een aquarium waar onder andere haaien rondzwommen. Super gaaf om te zien natuurlijk. (Pap, mam: Het was weer even net alsof ik in Florida was. Er was namelijk ook een mogelijkheid om roggen te aaien!)
Ik had het hier na een tijdje wel gezien, dus ben toen naar het strand gegaan. Even lekker door het water gelopen met de blote voetjes. Toch wel fijner die Indische Oceaan, tenminste lekker warm. Vooral als je het vergelijkt met het water rondom Cape Town voelde dit heeeerlijk! Toen ik een goed stuk had gelopen begon het opeens KEIhard te regenen. Dus meteen een schuilplaats gezocht. Het zag ernaar uit dat het nog lang ging duren die regen, dus ben uiteindelijk snel doorgelopen langs de hotels. Daar vond ik weer een goede schuilplaats, waar ik wel even mijn schoenen weer aan kon doen. Daar bood een of andere zwerver mij een kleine handdoek aan om mijn voeten mee schoon te maken. Super handig, alleen hij bleef natuurlijk de hele tijd tegen me aan praten. Had ook niet anders verwacht. Ik verstond niet veel van wat hij zei, maar wat ik wel verstond was, was dat hij mij probeerde wijs te maken dat hij van de security of wat dan ook was. Nouuu nee hoor manneke! Toen ik mijn schoenen had aangedaan vroeg hij nog voor geld of eten, wat natuurlijk opzichzelf al bewees dat hij niet van de security was. Anyway, aangezien hij mij wel zijn handdoekje had geleend, heb ik hem 10rand gegeven. Ik had geen flauw idee waar ik was na een paar minuten gelopen te hebben. Dus ben even naar binnen gegaan bij een mini supermarktje waar ik aan de man achter de kassa vroeg of hij mij op de kaart kon aanwijzen waar ik was. Na dit uitgvogeld te hebben vroeg hij waar ik naartoe ging. Het bleek dat zijn broer, die ook in de winkel werkte, toevallig langs Wilson's Wharf reed, waar ik heen wilde. Dus hij bood mij een lift aan. Na mijn intuitie geraadpleegd te hebben, besloot ik de lift graag te accepteren. Want ja, het regende nog steeds pijpenstelen. In de auto zei hij dat ik zijn nummer moest opslaan, zodat ik hem kon bellen als er ook maar iets was. Jaaa hoor, ik sla je nummer wel op, maar neeee hoor, ik ga je niet bellen. Blij stapte ik de auto uit, want ik was bij Wilson's Wharf. Ik had eigenlijk geen idee wat ik hier moest verwachten. Het bleek een klein winkelcentrum te zijn waar traditionele kleding en sieraden en al dat soort dingen, werd verkocht. Bij het eerste winkeltje wat ik binnen liep werd parfum en sieraden gekocht. Ik wilde even bij de oorbellen kijken, maar de man van de parfum had meteen al een luchtje in zijn hand om mij mee te besmetten. Na 6 verschillende luchtjes op mijn armen te hebben gekregen kreeg ik uiteindelijk de kans om bij de oorbellen te kijken. Ik rook helemaal naar een parfumerie, maar ach, niks aan te doen. Ik heb een paar leuke oorbelletjes gekocht en toen zag ik dat er deep sea boat trips waren. Helaas was het al te laat en gingen er geen trips meer. Dus toen vond ik het een prima timing om wat te gaan eten. Ik zag een tentje waar ze de memorial van Nelson Mandela op hadden staan, dus daar ben ik gaan zitten en heb heerlijk gegeten. Toen ik weer terug naar de backpackers wilde had ik natuurlijk geen flauw idee hoe en waar ik heen moest. Gelukkig was er net iemand klaar met werken bij Wilson's Wharf en zij moest ook naar de taxibusjes, dus ik ben met haar meegelopen. In de tussentijd begon het steeds harder te regenen, zooo wat was ik blij dat ik een paraplu had gekocht! Ik kwam samen met de vrouw aan bij de taxibusjes, maar het bleek dat ik in een andere straat moest zijn voor waar ik naartoe wilde. Zij is toen zelfs nog even met mij meegelopen, terwijl ik al 3 keer had gezegd dat ik die straat zelf wel zou kunnen vinden. Haar taxibusje vertrok toen al en het regende nog steeds extreem hard. Wat zijn alle mensen hier in Zuid-Afrika toch ontzettend aardig. Bij de taxibusjes aangekomen vroeg ik welke naar Morningside ging en ik kon zelfs uit twee busjes kiezen! Nou, hopla, ik koos degene met de meeste vrouwen en vroeg voor de zekerheid nog maar even aan de vrouw naast mij of deze wel naar Morningside ging. Jaaa, gelukkig! Voor 5rand had ik een goed vervoersmiddel. De vrouw vertelde mij zelfs waar ik uit moest stappen. Super fijn natuurlijk. Toen ik weer bij de backpackers was aangekomen was ik gesloopt. Dus heb nog even deze blog geschreven. Om 9uur kwamen 3 meiden van mijn kamer terug. Dus daar heb ik nog uur ofzo mee gepraat en toen zijn we allemaal gaan slapen.
Dag 107, woensdag 11dec
Vandaag was een heerlijk rustig dagje! Was rond 8uur wakker, ben lekker gaan douchen, ontbijten en heb een beetje in de kamer gerelaxed. Er waren 2 meiden van de Amerikaanse Peace Corps en die zouden lekker gaan lunchen en beetje chillen. Dus dat vond ik eigenlijk ook wel een top plan. We hebben heerlijk gelunched op Florida Street, wat een van de leukere straten is in Durban en maar 4minuten lopen is van het hostel. Daarna zijn we terug naar het hostel gegaan, onze bikini's aangetrokken en bij het zwembad gelegen. Uiteindelijk zelfs ook nog een duik genomen, wat wel koud was, maar ja, de zon was dan ook wel ontzettend warm. Eind van de middag trok de hemel weer helemaal dicht, dus het lekkere zonnen was voorbij. 's Avonds zijn we naar de sushi tent gegaan waar ik maandag ook was geweest. Daar hebben we heerlijk gegeten. Alleen gelukkig hadden ze ook genoeg andere dingen dan sushi, want meer dan 1x per week kan ik geen sushi aan hoor:p
Dag 108, donderdag 12dec
Vannacht om 4uur vertrokken de Amerikaanse meiden, dus daar werd ik ook wakker van aangezien we toch bij elkaar op de kamer sliepen. Maar goed, doorslapen was niet al te lastig en rond 7uur werd ik weer wakker. Als het mooi weer was geweest was ik wel mijn bed uitgegaan, maar het regende dus ik heb mij omgedraaid en ben weer op een oor gaan liggen. Om 10uur vond ik het wel goed geweest, dus ben gaan douchen en heb mijn spulletjes gepakt om naar de Indian market en de grootste moskee van het zuidelijk halfrond te gaan. Maaar, eerst natuurlijk eventjes wat ontbijten op Florida Road. Na een lekker ontbijt, of najaa, brunch, ben ik op zoek gegaan naar de taxibusjes. Bij de rotonde zou ik er wel een paar vinden zei de jongen van het restaurant. Nou heb ik echt de perfecte timing als het neerkomt op openbaar vervoer in dit land. Toen ik bij de rotonde aankwam waren er geen busjes te vinden, maar toevallig kwam er wel net een bus aan die ook de goede kant op ging. En het koste nog minder dan de taxibusjes: in plaats van 5rand hoefde ik maar 4,5rand te betalen. Jaahaaaa, wel 3,5eurocent minder! Ik moest er bij City Hall uit en vandaar zou het heel makkelijk zijn om naar de Victoria Street Market te komen. Nouuuu, niet dus! Ik heb denk ik wel aan 5mensen de richting gevraagd en ze vertelden mij alle vijf wat anders. Na ruim een uur rondgestruind te hebben en achtervolgd te zijn door verschillende mannetjes die mij iets wilde verkopen had ik het dan eindelijk gevonden. Of tenminste, dat dacht ik. Er is zowel een 'meat&fish market' en de gewone market. En ik kwam natuurlijk eerst uit op de meat&fish market. Gelukkig was iemand zo lief om mij te vertellen waar ik WEL moest zijn: gewoon aan de andere kant van de straat. De Victoria Street Market zou zogenaamd een ontzettende toeristen trekpleister zijn, maar zo bijzonder vond ik het eerlijk gezegd niet. Ik heb dan wel wat leuke gesprekken gehad met de locals in de winkeltjes, maar dat was het dan ook wel. Dus daarna ben ik weer weggegaan, eens kijken wat Durban city centre mij nog meer te bieden heeft.
Het valt mij wel heel erg op dat alles hier toch echt wat anders is dan Cape Town. Ten eerste lopen er geen blanken rond, behalve een handjevol toeristen. Ten tweede is het allemaal net wat minder ontwikkeld. Je hebt toch net wat meer het gevoel dat je in Afrika loopt. En dat vind ik ontzettend leuk, lekker de cultuur proeven op straat. Na wat rondgelopen te hebben kwam ik uit bij de Durban Exhibition Centre. Ik wilde hier in eerste instantie naar binnen gaan, maar toen zag ik dat er een beeldscherm buiten stond waar het hele leven van Nelson Mandele werd getoond. Er zaten en stonden best wat mensen op het plein, dus ik heb mij daar bijgevoegd. Jaaa, dat is natuurlijk nog iets waar ik over moet vertellen, maar dat doe ik wel aan het einde van deze blog. Just be patient!
Na hier ongeveer een uur gezeten te hebben, kijkend naar de documentaire, maar vooral eigenlijk naar de mensen die aan het kijken waren, trok de lucht helemaal open, dus vond ik het een goede timing om meer richting het strand te gaan. Taxibusje pakken dus! Ik heb een behoorlijke tijd op de pier gezeten, kijkend naar de surfers en de golven. Totdat het weer een beetje begon te regenen en ik het tijd vond om even wat te gaan eten. Dinsdagochtend had ik bij zo'n leuk tentje ontbeten, dus ik was ook wel benieuwd naar wat ze nog meer te bieden hadden. Daarna heb ik de taxi gebeld en daar moest ik even op wachten. Dus ben op de boulevard op een bankje gaan zitten, mensen kijken. En ik merkte op dat ik echt om de meest willekeurige dingen moest (glim)lachen: twee oude mannekes die op een fiets voorbij cruisen, een vrouw die lol heeft met haar vriendin door raar te rennen, een hond die naar mij blaft for no reason, twee jongetjes die van hun moeder bij mij op het bankje moeten wachten als zij even naar de overkant van de straat gaan, zelfs een poedel die voorbij huppelt en mij aan blijft staren met een poot in de lucht hangend. Tsja, daar licht mijn hart gewoon een beetje van op. En op een gegeven moment kwam er een vrouw op mij af die vertelde dat zij onderdak aan het vinden was voor haar en haar dochtertje. Normaal gesproken geloof ik dit soort dingen niet zo snel, maar mijn intuïtie vertelde mij dat ik haar toch echt wat moest geven. Ze vroeg of ik misschien wat kleingeld voor haar had, maar ik besloot om haar 20rand te geven. Tsja, is ook maar 1,5euro. De vrouw was mij zooo ontzettend oprecht dankbaar, god zegene mij en het werd zelfs bezegeld met een dikke knuffel!
Dag 109, vrijdag 13dec
Voor de bijgelovige onder ons: OOOH MY WORRRDD, VRIJDAG DE 13e. Maar gelukkig geloof ik hier niet bepaald in. Vanavond vlieg ik alweer terug naar het mooie Kaapstad. Eerst nog een dagje vullen in Durban. Toen ik wakker werd scheen de zon heerlijk, wat mij natuurlijk altijd blij maakt. Mijn plan was vandaag om een fiets te huren. Dus eerst even ontbijten en met de taxi naar het fietsverhuurbedrijf . Daar kreeg ik een prachtige mountainbike. Op de weg naar het fietsverhuurbedrijf zag ik al dat het super druk was bij het stadion en het bleek dat er vandaag een memorial was voor Nelson Mandela. Op de fiets kon ik er niet echt naartoe, maar het was tot 17u, dus had nog genoeg tijd. Eerst ben ik richting het strand gefietst wat, door de drukte, 20minuten duurde. Een beetje op de pier kijken naar surfers en strandgangers, wat drinken en wat fietsen over de boulevard. Heeeerlijk zo'n dagje. Op de terugweg naar het fietsverhuurbedrijf ben ik dan toch even vlak langs het stadion gefietst. Dit was best bijzonder om te zien. Kon het stadion niet in, maar de sfeer rondom het stadion was al indrukwekkend genoeg!
Om half5 werd ik opgehaald door de airport shuttle en om 19:30u was ik alweer in de lucht. Om 21:30u landde ik en daar stonden Davey en Stijn mij op te wachten. Wat toch ontzettend lief dat zij mij weer op wilden halen. En het was ook toch wel weer fijn om in het mooie Kaapstad te zijn, mijn home away from home!
Dag 110, zaterdag 14dec
Na weer een nacht in mijn eigen overheerlijk bedje geslapen te hebben, was deze dag lekker rustig. Alleen ’s avonds hadden we eindejaarsvoorstelling van Josephine haar stageplek. Dit was echt super gaaf! Josephine had 1 stuk gechoreografeerd en dit gaf mij echt kippenvel en de tranen sprongen in mijn ogen, zo ontzettend mooi was het. Ook danste zij in 3 stukken mee, waaronder een echte Afrikaanse dans, wat ze echt super goed deed! :) Na de voorstelling ging zij met haar studenten naar Lower Main in Observatory, en ik ben daarnaartoe meegegaan. Josephine vertelde mij dat al haar studenten ook al de hele tijd vroegen of ik zou komen, wat mij echt veel deed. Dit zijn namelijk allemaal dansers en danseressen die mij behoorlijk inspireren. Dans is voor hen een manier om hun volledig te uiten en dat kun je ook goed zien. Het zijn stuk voor stuk ontzettend mooie mensen en ik hoop dat, ondanks dat Josephine hen niet meer lesgeeft of met hen danst, ik hen misschien nog wel een paar keer zal zien hier in Kaapstad!
Dag 111, zondag 15dec
Vanochtend ben ik Joos en Massi gaan uitzwaaien op het station, aangezien zij voor 3 weken gaan reizen. Daarna ben ik naar de Grand Parade voor City Hall gegaan, want daar werd de begrafenis van Nelson Mandela uitgezonden op grote schermen. Ik was er al erg vroeg en beetje bij beetje kwamen er steeds meer mensen. Het was weer een ontzettend bijzondere sfeer. Ik heb een tijdje naast een hele bijzondere vrouw gezeten die mij telkens aantikte als er iets bijzonders te zien was op het scherm of op het plein. Toen er werd uitgezonden dat iedereen naar de begraafplaats liep en we de kist van Nelson Mandela zagen begon iedereen opeens te klappen en vrouwen begonnen van die gillende geluidjes te maken. Dat bezorgde mij echt op en top kippenvel! Zo onwijs bijzonder! Toen de uitzending was afgelopen waren er optredens van verschillende bekende mensen uit Kaapstad en omstreken en iedereen ging helemaal los! Ze vierde het leven van Tata Madiba!
’s Avonds hebben we hier gezellig de verjaardag van Davey gevierd.
Dag 112, maandag 16dec
Vandaag hadden we een lekker stranddagje en verder vonden we het alle drie wel prima.
Dag 113, dinsdag 17dec
We hadden vanavond een heerlijke braai hier in de straat wat erg gezellig was. Daarna zijn we naar Dizzy’s, een kroeg in Camps Bay gegaan en daar hebben we ons ook weer prima vermaakt. Er was eerst karaoke en om een of andere reden werden er erg veel nummers gezongen die mij deden denken aan apres ski! Dus ik voelde mij heeelemaal thuis.
Dag 114, woensdag 18dec
Ik werd wakker gemaakt door Stijn die mij (en ook Davey) een lekker ontbijtje op bed bezorgde. Daarna zijn we naar het strand gegaan waar ik ontzettend ben verbrand op mijn billen, AUW!
Dan wil ik het toch nog even over Nelson Mandela hebben, wat ik in het Engels ga doen, aangezien dat toch stukken makkelijker is voor mij!
Nelson Mandela, Tata Madiba. You have meant so much to this nation, South Africa, but also to the entire world. When looking at South Africa today, the people, the way people live with each other, this would not have been possible if it wasn't for you! The day of your passing was a day filled with mourning, but the last 10 days have also been days full of celebration. Celebrating your life!
Last, but not least, I am honoured to be living in this country today. I.am thankful that we are able to work in the community we work in. And Tata Madiba, even though you are not alive anymore, you will live forever in each and everyone's heart!
I have walked that long road to freedom. I have tried not to falter; I have made missteps along the way. But I have discovered the secret that after climbing a great hill, one only finds that there are many more hills to climb - Nelson Mandela, Tata Madiba, father of the nation
Nou, waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, ik ben naar Synergy geweest! Man, wat was dat gaaf! Echt een super mooi festival!
Dag 95 - Dag 97 vrijdag 29nov - zondag 1dec
Om half9 reden we van huis weg opweg naar Obs, want daar zouden we twee meiden ophalen die met ons mee reden. Dit was een collega van Massi en een vriendin van haar. Het moment dat ze in de auto stapten had ik al een goede connectie met Kathi! Echt heel mooi. De route naar Synergy op zich was al onwijs mooi! En toen we er aankwamen stond er een rij van iets van een kilometer aan auto's. Nou lachen, achterop de auto zitten en beetje chillen met onze eigen muziek. Na een kwartiertje waren we bij de ingang en we mochten de auto parkeren. Met alle bagage als pakezels tillend, op naar een mooi kampeerplekkie! En die hadden we gevonden hoor! Met mooie hoge dennenbomen, alsof je in Zweden zit, om ons heen. We moesten nog extra plek vrijhouden voor mensen die Kathi kenden, dus we hadden van anderen zo'n mooi rood-wit lint geleend om ons gebiedje af te bakenen. Uiteindelijk hadden we een plek met in totaal 18mensen! Geweldig natuurlijk. Ontzettend gezellig en daar zijn we dan ook het hele weekend een beetje mee opgetrokken. Het hele weekend was gewoon 1 groot feest en dat hebben we maandag dan ook wel een beetje gevoeld in ons lichaam!
Dag 98, maandag 2dec
Vandaag was helaas wel weer gewoon een dag van werk. En niet zo’n beetje ook. Vanavond hadden we namelijk de board meeting en daar zou ik het strategische plan moeten presenteren. Toen ik aankwam op werk ben ik meteen naar Nicky gegaan, omdat wij samen eraan zouden gaan werken. Zij vertelde mij toen dat het misschien toch verstandiger was om het in het nieuwe schooljaar te gaan presenteren, omdat het nog niet goed genoeg was. En even voor de duidelijkheid, dit was niet omdat ik niet hard genoeg had gewerkt. Ik zou al meerdere keren met Nicky een meeting hebben om aan het strategisch plan te werken, maar dit is niet voor niets Afrika, het werd namelijk telkens vooruit geschoven. Anyway, om 18:00u ’s avonds hadden we de boardmeeting. Dit vond ik erg bijzonder. Normaal verwacht je van een board natuurlijk dat het best wel formeel is, maar dit was zoooo informeel. Gewoon precies zoals iKhaya zelf eigenlijk ook is. Heeerlijk! Uiteindelijk hebben we een werkdag gehad van 10u tot 21u. Daar mag ik ook wel eens credits voor hebben, aangezien veel mensen denken dat het hier een en al feest en vakantie is! Hahaha!
Dag 99, dinsdag 3dec
Weer een dagje werken, maar deze keer vanuit huis. ’s Avonds zijn Davey en ik weer gaan salsa dansen. Dit was weer ontzettend leuk, echt super van genoten. Na de salsa les was er zelfs nog een bachatta les. Voor degene die niet weten wat dat voor dans is, daar hebben we natuurlijk google en youtube voor!
Dag 100, woensdag 4dec
Dit was weer een bijzondere dag die goed gevuld was. ’s Ochtends hadden we een meeting met een vrouw genaamd Silje. Zij komt Noorwegen en heeft al een behoorlijk aantal jaren in Zuid-Afrika gewoond, waaronder ook in een township. Zij is ondertussen getrouwd (of verloofd) met een Zuid-Afrikaan. De reden dat zij in die township heeft gewoond is omdat zij daar haar thesis heeft geschreven. En dat is waar wij een meeting met haar over hadden. Zij heeft ons heel veel dingen verteld over haar kijk op de townships in Zuid-Afrika en de verschillen tussen de mensen en nog zo veel meer, te veel om op te noemen. ’s Avonds had ik mijn laatste hockeywedstrijd van het jaar, wat weer ontzettend leuk was. Het was een behoorlijk competitieve wedstrijd en daar gaat Eef natuurlijk ook goed mee om. Zoals papa wel weet kan ik mijn heupen altijd goed gebruiken! Hahaha! Maar ik ben tot twee keer toe op de grond gaan liggen van de pijn; eerst een bal net naast mijn scheenbeschermer, maar natuurlijk gewoon doorhockeyen na een paar koprollen gemaakt te hebben over het veld. En daarna bij een strafcorner ging de bal vol via mijn grote teen het goal in (ik was lijnstop). Na de wedstrijd (die we dus helaas verloren hadden) hebben we gezellig nog een drankje gedaan en daarna ben ik gaan douchen, want ik zou daarna meteen doorgaan naar Observatory, waar Stijn en Davey al waren. In Observatory hebben we gezellig wat gedronken en gepooled. Toen bedachten we dat we naar Long Street wilden gaan om nog eventjes door te feesten. Maar het zal weer eens een keer niet: Eef heeft de lampen van de auto aan laten staan en de accu is natuurlijk weer leeg. Jaaaaa hoor! Dit meen je niet. Eerst hebben we geprobeerd de auto zelf te starten door middel van de auto te duwen. En dan ook nog zo slim zijn om de auto de heuvel OP te sturen. Na dit met hulp van wat anderen geprobeerd te hebben gaven we het op en zijn we gaan rondvragen voor iemand die startkabels had. Nouu, na een tijdje hadden we iemand gevonden hoor. Dit was de eigenaar van een restaurant en hij was zo aardig om ons daarna zelfs nog een drankje aan te bieden. Wat natuurlijk best wel raar was, aangezien hij ONS geholpen had en niet andersom. Maar goed, daar hebben we nog even wat gedronken en toen zijn we gezellig naar Long Street gegaan.
Dag 101, donderdag 5dec
Vandaag konden we uitslapen, want we hoefden niet meer te werken op iKhaya. We hoefden alleen om 1uur er te zijn, om te overleggen met Nicky wat wij precies in de vakantie gaan doen. Want jaaaa, wij hebben tot 13januari vakantie! Woehoeee. Ik heb alleen wel een behoooorlijk grote takenlijst gekregen voor de vakantie, maar dat komt allemaal wel goed. Toen ik thuis kwam hoorde ik dat Lodewijk zijn bachelor heeft gehaald! Gefeliciteerd lootje, dat is natuurlijk feest thuis. Ik heb dan ook nog even met hem gesproken en ik heb zelfs oma even gesproken aan de telefoon! Mijn geluk kon niet meer op. ’s Avonds kwamen bij ons twee mensen uit de straat braaien, wat super gezellig was! :)
Dag 102, vrijdag 6dec
De staff fun day! Yeeeaaah buddy, schaatsen en bowlen. We zijn in het busje van iKhaya naar de plek gereden waar dit allebei mogelijk was. Eerste hebben we ruim een uur geschaatst, wat natuurlijk hilarisch was, aangezien de meesten niet konden schaatsten. Wij hebben hen, als nederlanders die zogenaamd allemaal professioneel schaatser zijn, dan wel een beetje geholpen. Daarna werd het tijd om te bowlen. Nouuu, daar ben ik toch zo ontzettend slecht in. Er waren meerdere die het voor de eerste keer deden en nog wist ik het voor elkaar te krijgen om de allerlaagste score van allemaal te krijgen. Helaaaaas. ’s Avonds had Nicky mij uitgenodigd om mee te gaan naar een mexicaans restaurant en daar margharita’s te drinken en lekker te eten. Samen met nog twee andere vriendinnen van haar hebben we een erg gezellige avond gehad.
Toen ik thuis kwam heb ik een vliegticket geboekt naar Durban. Ik vond het namelijk wel tijd om een keertje in mijn eentje, wat zeg je nou? Jaaaa in mijn eentje! weg te gaan. En daarvoor heb ik Durban uitgekozen.
Dag 103, zaterdag 7dec
Om 11uur had ik met Josephine in de stad afgesproken. We hebben daar lekker wat rondgelopen en heerlijk op de Green Market Square wat gelunched en daarna zou Joos naar een dansvoorstelling gaan met al haar studenten en zij vroeg of ik meeging, dus dat heb ik toen gedaan. Na de voorstelling hebben we heerlijk gegeten, voor het eerst in mijn leven heb ik Ethiopisch gegeten. Toen we weer terug naar de taxibusjes liepen zagen we dat de weg bij City Hall afgesloten was dus wij waren benieuwd wat daar aan de hand was. Het bleek dat er daarvoor de gelegenheid was om bloemen neer te leggen voor Nelson Mandela. Zodra we daar op het plein aankwamen voelde je gewoon iets veranderen in je hart. De sfeer die daar hangt is heel bijzonder, want het is natuurlijk bizar dat nu de vader van de natie, Tata Madiba, er niet meer is.
Dag 104, zondag 8dec
’s Ochtends was er op iKhaya een kerkdienst van de kerk van Nicky. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat hier nou precies was, dus daar ben ik naartoe gegaan. Het was best bijzonder, ook natuurlijk vanwege Nelson Mandela’s overlijden, maar überhaupt is het hier heel anders. Er is erg veel muziek en zang en God wordt op een zeer bijzondere manier aangesproken continu.
’s Middags was het tijd voor GOLDFISHHHHHH in Simmy Beach Club in Waterfront. Dit bleek ontzettend fancy te zijn, waar ik mij totaal niet op voorbereid had, maar ach, daar zet ik mij wel overheen. Het was uiteindelijk echt een super leuke avond en om 2:30u waren we thuis, wat betekende dat ik nog maar 4uur slaap zou hebben, aangezien ik morgen naar Durban vlieg!
Dag 105, Maandag 9dec
Om 9:35 ben ik naar Durban gevlogen. Stijn en Davey waren zo lief om mij naar het vliegveld te brengen om 7uur 's ochtends. Volgens mij hadden we wind mee, want we kwamen 20minuten eerder aan in Durban. Hop het vliegtuig uit en op zoek naar het openbaar vervoer, waar een airport shuttle zou zijn die onder andere langs de backpackers ging waar ik heen moest. En ja hoor, voor 80rand kon ik naar de backpackers. Eenmaal bij de backpackers werd ik naar de dormroom gebracht, waar ik gelukkig nog het onderste bed van een dubbelslaper kon uitkiezen. Daarna ben ik even gaan praten met een meisje dat hier ook net was aangekomen. Zij was op exchange geweest in Durban, maar was hier voor een paar dagen om wat vrienden te zien. Zij vroeg mij of ik 's avonds met haar mee wilde gaan drinken, aangezien zij al met wat vrienden had afgesproken. Dit heb ik even open laten staan, aangezien ik wel erg moe was.
Toen ik met de airport shuttle naar de backpackers reed zag ik dat we langs een tourism office reden, dus daar ben ik als eerste naartoe gegaan. Een hele enthousiaste meid vertelde mij van alles over wat er te doen was in Durban. Ik heb nog nooit iemand zo enthousiast zien praten over zijn/haar stad. Uiteindelijk wel wat wijzer geworden over wat ik echt wil doen. Ze vroeg uiteindelijk natuurlijk ook nog waar ik vandaan kwam (dat doet IEDEREEN hier in dit land:p). Anyway, na wat gepraat te hebben bleek het dat zij in Disney World een stage heeft gedaan, wat ik wel interessant vond, aangezien er behoorlijk wat mensen van mijn studie daar ook stage gaan lopen in januari.
Na een half uur ben ik daar vertrokken met een stapel vol met touristen informatie. Daarmee ben ik naar het strand gelopen, waar ik op de pier heb gezeten en alles een beetje heb doorgelezen. Eenmaal terug in het hostel besloot ik om sushi te gaan eten 50meter verderop van de backpackers. Aangezien Davey en Stijn geen sushi eten, was dit mijn ultieme kans. Ik heb dan ook volop genoten van de heerlijke sushi die werd geserveerd. Rond 21uur was ik weer terug in het hostel. Even gedouched en toen ik op bed ging liggen ben ik meteen knock out gegaan.
Dag 106, Dinsdag 10dec
Vandaag was mijn plan om naar uShaka, Marine World te gaan. Om 7:45 werd ik al wakker, wat eigenlijk prima uitkwam. Douchen, koffietje en op naar Cafe Jiran. Dit had ik in de Lonely Planet gelezen en zou een heel goed restaurant moeten zijn voor onder andere ontbijt. Dus na een half uur gelopen te hebben had ik het gevonden: Cafe Jiran. Hier heb ik heeeerlijk ontbeten. Een lekkere verse jus d'orange en een soort van wraps met scrambles eggs en gerookte zalm. Can life get any better? Op dat moment: I don't think so! Daarna heb ik een taxi gebeld om mij naar uShaka, Marine World te brengen. En zoals wel vaker, TIA (This Is Africa), want de weg was afgesloten, wat betekende dat ik alsnog een stuk moest lopen. Geen probleem natuurlijk, het bleek ook niet zo ver meer te zijn. In uShaka hadden ze een aquarium waar onder andere haaien rondzwommen. Super gaaf om te zien natuurlijk. (Pap, mam: Het was weer even net alsof ik in Florida was. Er was namelijk ook een mogelijkheid om roggen te aaien!)
Ik had het hier na een tijdje wel gezien, dus ben toen naar het strand gegaan. Even lekker door het water gelopen met de blote voetjes. Toch wel fijner die Indische Oceaan, tenminste lekker warm. Vooral als je het vergelijkt met het water rondom Cape Town voelde dit heeeerlijk! Toen ik een goed stuk had gelopen begon het opeens KEIhard te regenen. Dus meteen een schuilplaats gezocht. Het zag ernaar uit dat het nog lang ging duren die regen, dus ben uiteindelijk snel doorgelopen langs de hotels. Daar vond ik weer een goede schuilplaats, waar ik wel even mijn schoenen weer aan kon doen. Daar bood een of andere zwerver mij een kleine handdoek aan om mijn voeten mee schoon te maken. Super handig, alleen hij bleef natuurlijk de hele tijd tegen me aan praten. Had ook niet anders verwacht. Ik verstond niet veel van wat hij zei, maar wat ik wel verstond was, was dat hij mij probeerde wijs te maken dat hij van de security of wat dan ook was. Nouuu nee hoor manneke! Toen ik mijn schoenen had aangedaan vroeg hij nog voor geld of eten, wat natuurlijk opzichzelf al bewees dat hij niet van de security was. Anyway, aangezien hij mij wel zijn handdoekje had geleend, heb ik hem 10rand gegeven. Ik had geen flauw idee waar ik was na een paar minuten gelopen te hebben. Dus ben even naar binnen gegaan bij een mini supermarktje waar ik aan de man achter de kassa vroeg of hij mij op de kaart kon aanwijzen waar ik was. Na dit uitgvogeld te hebben vroeg hij waar ik naartoe ging. Het bleek dat zijn broer, die ook in de winkel werkte, toevallig langs Wilson's Wharf reed, waar ik heen wilde. Dus hij bood mij een lift aan. Na mijn intuitie geraadpleegd te hebben, besloot ik de lift graag te accepteren. Want ja, het regende nog steeds pijpenstelen. In de auto zei hij dat ik zijn nummer moest opslaan, zodat ik hem kon bellen als er ook maar iets was. Jaaa hoor, ik sla je nummer wel op, maar neeee hoor, ik ga je niet bellen. Blij stapte ik de auto uit, want ik was bij Wilson's Wharf. Ik had eigenlijk geen idee wat ik hier moest verwachten. Het bleek een klein winkelcentrum te zijn waar traditionele kleding en sieraden en al dat soort dingen, werd verkocht. Bij het eerste winkeltje wat ik binnen liep werd parfum en sieraden gekocht. Ik wilde even bij de oorbellen kijken, maar de man van de parfum had meteen al een luchtje in zijn hand om mij mee te besmetten. Na 6 verschillende luchtjes op mijn armen te hebben gekregen kreeg ik uiteindelijk de kans om bij de oorbellen te kijken. Ik rook helemaal naar een parfumerie, maar ach, niks aan te doen. Ik heb een paar leuke oorbelletjes gekocht en toen zag ik dat er deep sea boat trips waren. Helaas was het al te laat en gingen er geen trips meer. Dus toen vond ik het een prima timing om wat te gaan eten. Ik zag een tentje waar ze de memorial van Nelson Mandela op hadden staan, dus daar ben ik gaan zitten en heb heerlijk gegeten. Toen ik weer terug naar de backpackers wilde had ik natuurlijk geen flauw idee hoe en waar ik heen moest. Gelukkig was er net iemand klaar met werken bij Wilson's Wharf en zij moest ook naar de taxibusjes, dus ik ben met haar meegelopen. In de tussentijd begon het steeds harder te regenen, zooo wat was ik blij dat ik een paraplu had gekocht! Ik kwam samen met de vrouw aan bij de taxibusjes, maar het bleek dat ik in een andere straat moest zijn voor waar ik naartoe wilde. Zij is toen zelfs nog even met mij meegelopen, terwijl ik al 3 keer had gezegd dat ik die straat zelf wel zou kunnen vinden. Haar taxibusje vertrok toen al en het regende nog steeds extreem hard. Wat zijn alle mensen hier in Zuid-Afrika toch ontzettend aardig. Bij de taxibusjes aangekomen vroeg ik welke naar Morningside ging en ik kon zelfs uit twee busjes kiezen! Nou, hopla, ik koos degene met de meeste vrouwen en vroeg voor de zekerheid nog maar even aan de vrouw naast mij of deze wel naar Morningside ging. Jaaa, gelukkig! Voor 5rand had ik een goed vervoersmiddel. De vrouw vertelde mij zelfs waar ik uit moest stappen. Super fijn natuurlijk. Toen ik weer bij de backpackers was aangekomen was ik gesloopt. Dus heb nog even deze blog geschreven. Om 9uur kwamen 3 meiden van mijn kamer terug. Dus daar heb ik nog uur ofzo mee gepraat en toen zijn we allemaal gaan slapen.
Dag 107, woensdag 11dec
Vandaag was een heerlijk rustig dagje! Was rond 8uur wakker, ben lekker gaan douchen, ontbijten en heb een beetje in de kamer gerelaxed. Er waren 2 meiden van de Amerikaanse Peace Corps en die zouden lekker gaan lunchen en beetje chillen. Dus dat vond ik eigenlijk ook wel een top plan. We hebben heerlijk gelunched op Florida Street, wat een van de leukere straten is in Durban en maar 4minuten lopen is van het hostel. Daarna zijn we terug naar het hostel gegaan, onze bikini's aangetrokken en bij het zwembad gelegen. Uiteindelijk zelfs ook nog een duik genomen, wat wel koud was, maar ja, de zon was dan ook wel ontzettend warm. Eind van de middag trok de hemel weer helemaal dicht, dus het lekkere zonnen was voorbij. 's Avonds zijn we naar de sushi tent gegaan waar ik maandag ook was geweest. Daar hebben we heerlijk gegeten. Alleen gelukkig hadden ze ook genoeg andere dingen dan sushi, want meer dan 1x per week kan ik geen sushi aan hoor:p
Dag 108, donderdag 12dec
Vannacht om 4uur vertrokken de Amerikaanse meiden, dus daar werd ik ook wakker van aangezien we toch bij elkaar op de kamer sliepen. Maar goed, doorslapen was niet al te lastig en rond 7uur werd ik weer wakker. Als het mooi weer was geweest was ik wel mijn bed uitgegaan, maar het regende dus ik heb mij omgedraaid en ben weer op een oor gaan liggen. Om 10uur vond ik het wel goed geweest, dus ben gaan douchen en heb mijn spulletjes gepakt om naar de Indian market en de grootste moskee van het zuidelijk halfrond te gaan. Maaar, eerst natuurlijk eventjes wat ontbijten op Florida Road. Na een lekker ontbijt, of najaa, brunch, ben ik op zoek gegaan naar de taxibusjes. Bij de rotonde zou ik er wel een paar vinden zei de jongen van het restaurant. Nou heb ik echt de perfecte timing als het neerkomt op openbaar vervoer in dit land. Toen ik bij de rotonde aankwam waren er geen busjes te vinden, maar toevallig kwam er wel net een bus aan die ook de goede kant op ging. En het koste nog minder dan de taxibusjes: in plaats van 5rand hoefde ik maar 4,5rand te betalen. Jaahaaaa, wel 3,5eurocent minder! Ik moest er bij City Hall uit en vandaar zou het heel makkelijk zijn om naar de Victoria Street Market te komen. Nouuuu, niet dus! Ik heb denk ik wel aan 5mensen de richting gevraagd en ze vertelden mij alle vijf wat anders. Na ruim een uur rondgestruind te hebben en achtervolgd te zijn door verschillende mannetjes die mij iets wilde verkopen had ik het dan eindelijk gevonden. Of tenminste, dat dacht ik. Er is zowel een 'meat&fish market' en de gewone market. En ik kwam natuurlijk eerst uit op de meat&fish market. Gelukkig was iemand zo lief om mij te vertellen waar ik WEL moest zijn: gewoon aan de andere kant van de straat. De Victoria Street Market zou zogenaamd een ontzettende toeristen trekpleister zijn, maar zo bijzonder vond ik het eerlijk gezegd niet. Ik heb dan wel wat leuke gesprekken gehad met de locals in de winkeltjes, maar dat was het dan ook wel. Dus daarna ben ik weer weggegaan, eens kijken wat Durban city centre mij nog meer te bieden heeft.
Het valt mij wel heel erg op dat alles hier toch echt wat anders is dan Cape Town. Ten eerste lopen er geen blanken rond, behalve een handjevol toeristen. Ten tweede is het allemaal net wat minder ontwikkeld. Je hebt toch net wat meer het gevoel dat je in Afrika loopt. En dat vind ik ontzettend leuk, lekker de cultuur proeven op straat. Na wat rondgelopen te hebben kwam ik uit bij de Durban Exhibition Centre. Ik wilde hier in eerste instantie naar binnen gaan, maar toen zag ik dat er een beeldscherm buiten stond waar het hele leven van Nelson Mandele werd getoond. Er zaten en stonden best wat mensen op het plein, dus ik heb mij daar bijgevoegd. Jaaa, dat is natuurlijk nog iets waar ik over moet vertellen, maar dat doe ik wel aan het einde van deze blog. Just be patient!
Na hier ongeveer een uur gezeten te hebben, kijkend naar de documentaire, maar vooral eigenlijk naar de mensen die aan het kijken waren, trok de lucht helemaal open, dus vond ik het een goede timing om meer richting het strand te gaan. Taxibusje pakken dus! Ik heb een behoorlijke tijd op de pier gezeten, kijkend naar de surfers en de golven. Totdat het weer een beetje begon te regenen en ik het tijd vond om even wat te gaan eten. Dinsdagochtend had ik bij zo'n leuk tentje ontbeten, dus ik was ook wel benieuwd naar wat ze nog meer te bieden hadden. Daarna heb ik de taxi gebeld en daar moest ik even op wachten. Dus ben op de boulevard op een bankje gaan zitten, mensen kijken. En ik merkte op dat ik echt om de meest willekeurige dingen moest (glim)lachen: twee oude mannekes die op een fiets voorbij cruisen, een vrouw die lol heeft met haar vriendin door raar te rennen, een hond die naar mij blaft for no reason, twee jongetjes die van hun moeder bij mij op het bankje moeten wachten als zij even naar de overkant van de straat gaan, zelfs een poedel die voorbij huppelt en mij aan blijft staren met een poot in de lucht hangend. Tsja, daar licht mijn hart gewoon een beetje van op. En op een gegeven moment kwam er een vrouw op mij af die vertelde dat zij onderdak aan het vinden was voor haar en haar dochtertje. Normaal gesproken geloof ik dit soort dingen niet zo snel, maar mijn intuïtie vertelde mij dat ik haar toch echt wat moest geven. Ze vroeg of ik misschien wat kleingeld voor haar had, maar ik besloot om haar 20rand te geven. Tsja, is ook maar 1,5euro. De vrouw was mij zooo ontzettend oprecht dankbaar, god zegene mij en het werd zelfs bezegeld met een dikke knuffel!
Dag 109, vrijdag 13dec
Voor de bijgelovige onder ons: OOOH MY WORRRDD, VRIJDAG DE 13e. Maar gelukkig geloof ik hier niet bepaald in. Vanavond vlieg ik alweer terug naar het mooie Kaapstad. Eerst nog een dagje vullen in Durban. Toen ik wakker werd scheen de zon heerlijk, wat mij natuurlijk altijd blij maakt. Mijn plan was vandaag om een fiets te huren. Dus eerst even ontbijten en met de taxi naar het fietsverhuurbedrijf . Daar kreeg ik een prachtige mountainbike. Op de weg naar het fietsverhuurbedrijf zag ik al dat het super druk was bij het stadion en het bleek dat er vandaag een memorial was voor Nelson Mandela. Op de fiets kon ik er niet echt naartoe, maar het was tot 17u, dus had nog genoeg tijd. Eerst ben ik richting het strand gefietst wat, door de drukte, 20minuten duurde. Een beetje op de pier kijken naar surfers en strandgangers, wat drinken en wat fietsen over de boulevard. Heeeerlijk zo'n dagje. Op de terugweg naar het fietsverhuurbedrijf ben ik dan toch even vlak langs het stadion gefietst. Dit was best bijzonder om te zien. Kon het stadion niet in, maar de sfeer rondom het stadion was al indrukwekkend genoeg!
Om half5 werd ik opgehaald door de airport shuttle en om 19:30u was ik alweer in de lucht. Om 21:30u landde ik en daar stonden Davey en Stijn mij op te wachten. Wat toch ontzettend lief dat zij mij weer op wilden halen. En het was ook toch wel weer fijn om in het mooie Kaapstad te zijn, mijn home away from home!
Dag 110, zaterdag 14dec
Na weer een nacht in mijn eigen overheerlijk bedje geslapen te hebben, was deze dag lekker rustig. Alleen ’s avonds hadden we eindejaarsvoorstelling van Josephine haar stageplek. Dit was echt super gaaf! Josephine had 1 stuk gechoreografeerd en dit gaf mij echt kippenvel en de tranen sprongen in mijn ogen, zo ontzettend mooi was het. Ook danste zij in 3 stukken mee, waaronder een echte Afrikaanse dans, wat ze echt super goed deed! :) Na de voorstelling ging zij met haar studenten naar Lower Main in Observatory, en ik ben daarnaartoe meegegaan. Josephine vertelde mij dat al haar studenten ook al de hele tijd vroegen of ik zou komen, wat mij echt veel deed. Dit zijn namelijk allemaal dansers en danseressen die mij behoorlijk inspireren. Dans is voor hen een manier om hun volledig te uiten en dat kun je ook goed zien. Het zijn stuk voor stuk ontzettend mooie mensen en ik hoop dat, ondanks dat Josephine hen niet meer lesgeeft of met hen danst, ik hen misschien nog wel een paar keer zal zien hier in Kaapstad!
Dag 111, zondag 15dec
Vanochtend ben ik Joos en Massi gaan uitzwaaien op het station, aangezien zij voor 3 weken gaan reizen. Daarna ben ik naar de Grand Parade voor City Hall gegaan, want daar werd de begrafenis van Nelson Mandela uitgezonden op grote schermen. Ik was er al erg vroeg en beetje bij beetje kwamen er steeds meer mensen. Het was weer een ontzettend bijzondere sfeer. Ik heb een tijdje naast een hele bijzondere vrouw gezeten die mij telkens aantikte als er iets bijzonders te zien was op het scherm of op het plein. Toen er werd uitgezonden dat iedereen naar de begraafplaats liep en we de kist van Nelson Mandela zagen begon iedereen opeens te klappen en vrouwen begonnen van die gillende geluidjes te maken. Dat bezorgde mij echt op en top kippenvel! Zo onwijs bijzonder! Toen de uitzending was afgelopen waren er optredens van verschillende bekende mensen uit Kaapstad en omstreken en iedereen ging helemaal los! Ze vierde het leven van Tata Madiba!
’s Avonds hebben we hier gezellig de verjaardag van Davey gevierd.
Dag 112, maandag 16dec
Vandaag hadden we een lekker stranddagje en verder vonden we het alle drie wel prima.
Dag 113, dinsdag 17dec
We hadden vanavond een heerlijke braai hier in de straat wat erg gezellig was. Daarna zijn we naar Dizzy’s, een kroeg in Camps Bay gegaan en daar hebben we ons ook weer prima vermaakt. Er was eerst karaoke en om een of andere reden werden er erg veel nummers gezongen die mij deden denken aan apres ski! Dus ik voelde mij heeelemaal thuis.
Dag 114, woensdag 18dec
Ik werd wakker gemaakt door Stijn die mij (en ook Davey) een lekker ontbijtje op bed bezorgde. Daarna zijn we naar het strand gegaan waar ik ontzettend ben verbrand op mijn billen, AUW!
Dan wil ik het toch nog even over Nelson Mandela hebben, wat ik in het Engels ga doen, aangezien dat toch stukken makkelijker is voor mij!
Nelson Mandela, Tata Madiba. You have meant so much to this nation, South Africa, but also to the entire world. When looking at South Africa today, the people, the way people live with each other, this would not have been possible if it wasn't for you! The day of your passing was a day filled with mourning, but the last 10 days have also been days full of celebration. Celebrating your life!
Last, but not least, I am honoured to be living in this country today. I.am thankful that we are able to work in the community we work in. And Tata Madiba, even though you are not alive anymore, you will live forever in each and everyone's heart!
I have walked that long road to freedom. I have tried not to falter; I have made missteps along the way. But I have discovered the secret that after climbing a great hill, one only finds that there are many more hills to climb - Nelson Mandela, Tata Madiba, father of the nation
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
