180 dagen voorbij, nog 50 te gaan!

Nou, het is alweer veel te lang geleden sinds mijn vorige blog. Jaaaa, daar ben ik mij echt van bewust. Ik heb het gewoon erg druk met werk en naast werk doe ik veel te veel leuke dingen. Dus het is moeilijk om tijd te maken om dan ook nog mijn blog te schrijven. Maar ik zal jullie allemaal weer een plezier doen, dus hier komt ie. Ik ga niet weer dag voor dag doen, want dan zijn jullie over een week nog steeds bezig met lezen.

Nou, we zitten onderhand alweer op dag nummer 180 en we hebben er nog maar 51 te gaan. Jeetje wat gaat dat opeens snel zeg. We hebben gewoon nog maar 5 weken en 1 dag te gaan bij iKhaya, wat ik mij helemaaaaal niet voor kan stellen. Dan is het alweer voorbij hier. Maar goed, des te meer reden om er nog even extra van te genieten!

De afgelopen tijd is eigenlijk behoorlijk hectisch, druk en ontzettend gezellig geweest. Onder andere zijn papa en mama naar Kaapstad gekomen! En jeetje wat heb ik daar van genoten!!! Zaterdag 25 januari heb ik hen opgehaald van het vliegveld. Dit was, helaas voor iedereen thuis, pas ’s avonds om 11uur. Hoezo helaas voor iedereen? Nou, omdat ik zo hyperactief en blij en gestoord was dat papa en mama kwamen. Iedereen werd helemaal gek van mij! Dusss, toen ik pap en mam had opgehaald heb ik hen naar hun hotel gebracht, daar hebben we even een drankje gedaan en vervolgens ben ik naar huis gegaan. De volgende dag ben ik met pap en mam gaan rijden. Dit heb ik zo onderhand al 4x gedaan, geloof ik, maar het blijft leuk. Naar Signal Hill, waar je heel Kaapstad kunt zien, daarna naar Waterfront waar we heerlijk geluncht hebben. En gewoon lekker de toeristische route genomen natuurlijk. ’s Avonds hebben we bij Pakalolo, met live muziek, gezellig met iedereen (Stijn, Davey, Jacky, Dirk en Elza) wat gedronken en gegeten. De volgende dag moest Eefje natuurlijk weer gewoon werken, maar ’s avonds zijn papa en mama naar ons huisje toegekomen om lekker te braaien.

En dan komen we aan bij het vieren van mijn verjaardag. Dinsdag 28 januari zijn we ’s avonds eerst gaan salsa dansen. En met we, bedoel ik Davey, Jacky, Dirk en Elza. Stijn was naar de Green Elephant gegaan voor een afscheid van iemand. Na salsa dansen zijn we naar de kroeg gegaan, de Dubliner wel te verstaan. Hier is altijd live muziek. Ik heb echt een geweldige avond gehad. Op een bepaald moment zeiden Elza en Jacky tegen mij dat Davey mij wilde spreken, dus ik ben naar hem toegelopen. Hij had eigenlijk niet veel nuttigs te zeggen, maar goed, ‘het zal wel’ dacht ik. Tien minuten later zei de artiest opeens dat ik het podium op moest komen. Ooooohhhh jaaaa hoor! Heb ik weer. Dankjewel Jacky en Elza! Hij zong eerst Happy Birthday voor mij en daarna moest ik zelf nog gaan zingen. En wat is nou beter dan het nummer ‘I will survive’, nou die blert Eefje wel even mee hoor! Het was echt geweldig en ik had mijn 22e levensjaar niet beter kunnen beginnen in dit mooie land!

De volgende dag, woensdag 29 januari, was het dan eindelijk echt mijn verjaardag. Ik werd wakker en was meteen super hyperactief. Want jaaaaa, ik ben eindelijk 21!!! Davey, Stijn, Dirk en Elza namen mij mee uit ontbijten bij Dunes. Een leuk tentje aan het strand. Hier hebben we een heerlijk champagne ontbijt genuttigd en daarna gingen Stijn en Davey naar het werk. Ik mocht van Nicky, mijn baas, niet werken, dus ben even gezellig met Elza en Dirk opgetrokken. Rond 12uur zijn we naar iKhaya gegaan en pap en mam zouden daar ook heenkomen. Op iKhaya kwam Nicky aanzetten met een heerlijke chocoladetaart en ze hebben allemaal voor mij gezongen. Jeeeeeeej! :)
’s Avonds ben ik met papa en mama uiteten geweest en dat was echt goddelijk! Een mooie verjaardag, al zeg ik het zelf.

Dag nummer 157, donderdag 30 januari was een dag gevuld met veel emotie! Het is voor Elza en Dirk de laatste dag op iKhaya vandaag. Zij hebben zo veel mooie dingen gedaan voor iKhaya! Een gelddonatie, een camera, kleding voor de kinderen, echt ongelooflijk! En, aangezien Elza en Dirk allebei heel goed kunnen dansen, hadden ze bedacht om te gaan dansen voor de kinderen. De afgelopen week hadden ze mij de cha cha geleerd, dus ik moest het samen met Davey ook nog doen. Dit was echt geweldig! De kinderen vonden het zoooo mooi om te zien. En als er eenmaal iemand begint met dansen dan gaan ze hier allemaal meteen in mee en dus kwam het erop neer dat er daarna heel veel voor ons allemaal werd opgetreden. Dansen en zingen, want dat is waar de kinderen hier voor leven! Dit is hoe zij zich altijd uiten. In negatieve en positieve omstandigheden. Dit is altijd weer ontzettend mooi en we zaten allemaal afentoe toch wel met een goeie brok in onze keer. Toen dit tot een einde liep kwam er 1 meisje en die ging Dirk en Elza bedanken voor alles wat zij hadden gedaan. Nou, dit bracht natuurlijk tranen in al onze ogen en daarna moesten Dirk en Elza dan ook echt afscheid nemen van heel iKhaya.
Na iKhaya ben ik, samen met Elza, gaan borrelen met papa en mama in Camps Bay. Dit was ontzettend gezellig en na het borrelen hebben we nog de zonsondegang bekeken op het strand. Want ja, dat kan allemaal in dit land. Mooi he? :) Na de zonsondergang gingen pap en mam uiteten en de volgende dag gingen zij hun reis maken door dit prachtige land, dus ik zou hun pas weer 12 februari zien. Elza en ik werden opgehaald door Stijn, Davey en Dirk en wij hebben lekker wat gegeten in de wijk Observatory, want het was de laatste avond van Elza en Dirk…

En dan komt de moeilijke dag van deze maand. Het afscheid van Dirk en Elza. Ik heb in deze 2 weken een ontzettend goede band opgebouwd met zowel Dirk als Elza. Maar in het bijzonder toch wel met Elza. Daarom was dit afscheid weer onwijs moeilijk. Onderhand heb ik al meerdere keren afscheid moeten nemen van mensen op het vliegveld. Maar het word er toch nooit makkelijker op, aangezien het telkens weer een ander persoon in je leven is waar je afscheid van moet nemen en waarvan je weet dat je diegene voor een lange tijd weer niet ziet.

Nou, de dagen hierna zijn niet heel bijzonder gevuld eigenlijk. We hadden, zoals wel vaker, weer een afscheidsfeest, ik heb weer lekker gehockeyd in de zaal. Ohh! En Nicky heeft mij voor mijn verjaardag nog mee genomen voor sushi, wat ik natuurlijk erg leuk en lekker vind, want ik hou wel van sushi. Ook hebben we nog een rooftop party gehad. Dus voor de mensen die niet weten wat dat is, een feest op het dak van een gebouw. Echt geweldig in elkaar gezet.

Op woensdag 12 februari kwamen pap en mam weer naar Kaapstad toe om mij op te halen. Ik ben namelijk met hen meegegaan naar Franschhoek. Dat is een plaatsje in de wijnstreek, ongeveer 1,5uur rijden van waar ik woon. Ik ben hier tot en met zaterdag met gebleven. We zijn naar veel wijnhuizen geweest waar we wijnproeverijen hebben gedaan, we hebben lekker gegeten elke dag en vooral gewoon echt genoten van de laatste paar dagen dat we met z’n drieën waren. Want die zaterdag, 15 februari zijn papa en mama weer vertrokken naar Nederland. Het afscheid was natuurlijk weer best wel zwaar, maar het duurt vanaf dit moment gelukkig nog maar iets meer dan twee maanden voordat ik thuis ben..

De zondag hierop was het zo ongelofelijk heet dat we echt niks konden doen. Elke beweging was al te veel. Nouuu, welkom in de zomer van Kaapstad! Nadat we maar een beetje hadden rondgehangen in en om het huis hadden we opeens het geniale plan om een buitendouche of iets te maken. Dus hop, de tuinslang pakken en maar iets verzinnen. Uiteindelijk is Stijn in een boom geklommen en heeft de tuinslang op zo’n manier opgehangen dat het echt net een douche is. Of najaaa, één straal die naar beneden komt zetten. Vervolgens kwam Stijn met nog een geniaal idee, namelijk om te gaan braaien en iedereen die we kennen uit te nodigen. Wij verwachtten eigenlijk niet zoveel, aangezien het nogal kort dag was, maaaar uiteindelijk zaten we hier met een stuk of 15 mensen en was het een ontzettend gezellige, leuke, spontane dag en avond.

Deze week is erg raar begonnen. Maandag zijn we niet naar werk gegaan, maar dinsdag kregen we te horen dat een vader van één van onze kinderen zelfmoord heeft gepleegd. Het was dus best een rare week. Ik kon er niet zo goed bij met m’n hoofd, was snel afgeleid, maar ik moest ontzettend veel doen, dus heb mij gewoon proberen af te sluiten van wat er gebeurt was en ben aan het werk gegaan. Ik heb het namelijk ontzettend druk. Op de laatste dag van onze stage, 28 maart, hebben we een veiling. Dat is natuurlijk ontzettend gaaf en leuk, maar de organisatie ervan is een hoop werk. Stijn is de project manager en ik ben verantwoordelijk voor alle producten en diensten die we dan gaan veilen. Dit is behoorlijk veel werk, dus ben echt heel druk. Het is wel onwijs leuk, want moet bij allemaal bedrijven langs om te vragen of ze iets willen doneren. Dit vind ik erg leuk om te doen, gewoon beetje praten en kijken wat ze uiteindelijk zouden kunnen doneren.

Nou, dat was dus wat ik afgelopen maand allemaal heb meegemaakt. Ik zit hier op het moment met zo’n onwijs dubbel gevoel. Begin namelijk onderhand erg veel heimwee te krijgen, maar op hetzelfde moment kan ik mij niet voorstellen om afscheid te moeten gaan nemen van alles hier. Ik ga daarom nog maar wel gewoon heel erg genieten van de laatste 50 dagen! Jaa echt, nog maar 50 dagen.

P.S. Life is full of surprises. But if you don’t open your heart, you won’t be able to accept those and let them into your lives!